Omzien, maar kies dan het leven!
Aan het eind van het Bijbelboek Deuteronomium wordt de tocht door de woestijn van het volk Israël beschreven, dat ontsnapt is uit de klauwen van de farao en de slavernij. Het volk heeft veertig jaar door de woestijn gewandeld. De wolk en de vuurkolom functioneren minder goed dan de huidige TomTom. Maar de tocht komt.. Lees verder
Komt, verwondert u hier mensen
Misschien is de hoop op een wonder nooit groter dan in crisistijd. Als ellende ons overspoelt en het einde nog lang niet in zicht lijkt. Het verlangen naar een wonder is dan intens. Toch blijven we ook sceptisch: wonderen, bestaan die dan werkelijk? Het hele kerstverhaal, zoals de evangelisten ons dat overgeleverd hebben, hangt van.. Lees verder
Het boek van hoop
December wordt wel betiteld als de tijd om te hopen. Misschien is het beter te spreken van een oefening in blijven hopen. In een jaargetijde dat het sowieso al donker is om 5 uur en er ook heel wat donker coronanieuws te verstouwen is. In de natuur bestaat de zekerheid dat na de lange nacht.. Lees verder
Boaz als goedheiligman?
Kardinaal Simonis schreef in 1993 dat we Sinterklaas moesten ontdoen van alle buitenissige wonderlijkheden en mythologische voorstellingen, omdat dit schadelijk zou zijn voor het geloofsleven van kinderen, die nog geen onderscheid kunnen maken tussen de authentieke wonderen van Jezus en de legenden rondom de Sint. Nico ter Linde gaf daarop ten antwoord dat de legenden.. Lees verder
Uw volk is mijn volk en Uw God is mijn God
Het boek Ruth brengt ons terug in een tijd, meer dan 3000 jaar geleden. In de tijd dat de rechters daar het volk Israël leidden, brak er een hongersnood uit in het land. Hoe vaak horen we dat verhaal niet ook in onze dagen? Vanwege oorlog en hongersnood trekken mensen weg uit hun geliefde land… Lees verder
Zo blijft de herinnering letterlijk levend
Vandaag is het Eeuwigheidszondag. We staan stil bij wie ons ontvallen zijn. We doen dat met elkaar, als geloofsgemeenschap, als familie en vrienden wier bekenden overleden zijn. We steken straks een lichtje aan, we noemen hun namen. We voelen ons verbonden. Verbonden als familie, als medemensen, als medegelovigen. De dood van een medemens hoort bij.. Lees verder