Sta op!
Geschreven door Tjaard Barnard
Ze kwamen bij een plek die Getsemane heet. ‘Blijven jullie hier zitten,’ zei Jezus “tegen zijn leerlingen; ‘ik ga bidden.’ En hij nam Petrus, Jakobus en Johannes met zich mee. Verwarring en angst begonnen zich van hem meester te maken. Hij zei tegen hen: ‘Ik ben diepbedroefd, tot stervens toe. Blijf hier en waak.’ Hij liep nog een stukje verder, liet zich op de grond vallen en bad dat als het mogelijk was, hij voor dit lijdensuur gespaard kon blijven. ‘Vader, mijn Vader, bij u is alles mogelijk; neem deze beker van mij weg. Alleen: niet wat ik wil, maar wat u wilt.’
Hij ging terug en vond de drie leerlingen in slaap. Simon, slaap je?’ vroeg hij aan Petrus. ‘Kun je nog geen uur wakker blijven? Blijf wakker en bid dat je niet bezwijkt in de beproeving. De geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak.
Hij ging weer weg en bad met dezelfde woorden. Toen hij terugging, vond hij ze weer in slaap. Want ze konden hun ogen niet openhouden. En ze wisten niet wat ze hem moesten zeggen.
Toen hij voor de derde keer terugging, zei hij: ‘Nog aan het slapen en uitrusten? Het is zover. Het beslissende uur is gekomen! De Mensenzoon wordt verraden en valt in de handen van zondige mensen. Sta op en laten we gaan. Daar komt de verrader al aan!
(Markus 14: 32-42, GNB)
Er zijn van die zinnetjes uit Bijbelverhalen die lang blijven hangen. De titel van dit stukje is daar één van.
Sta op!
Het staat aan het slot van het verhaal van Jezus in Getsemane. Na het laatste maal met zijn vrienden zijn ze op pad gegaan. Jezus zocht de stilte. Eerst met zijn meest dichtbije vrienden. Daarna alleen. Hij raakt bijna in paniek van en verdriet. Hij voelt dat het erom gaat spannen. Hij bidt tot zijn Vader dat de drinkbeker voorbij mag gaan. Maar hij voelt ook aan dat het niet kan. Dat hij consequent moet blijven aan zijn weg. Dat de idealen waar hij voor stond, voor onvoorwaardelijke liefde, voor je overgeven aan God die zo dichtbij is dat je hem Vader zou kunnen noemen het allerbelangrijkste zijn. Dat hij voor de consequenties daarvan niet kan wegduiken.
Jezus aanvaardt de weg die voor hem ligt. Hij aanvaardt die niet alleen, maar hij zet ook zelf de eerste stap. Met open ogen gaat hij zijn lot tegemoet.
Sta op en laten we gaan.
