Wat doet een dominee nou helemaal?

Het werk van een predikant lijkt zo eenvoudig en overzichtelijk. De eerste associatie is de voorganger die op zondagmorgen op de kansel staat. Een belachelijk vak met veel vrije tijd, zoals ze in Kinderen voor Kinderen al zongen:

Mijn vader die is dominee
Daar word ik mee gepest
Ziezo, de zondag zit er op
je vader kan weer naar z’n nest.

Wie iets verder kijkt, kan ook bedenken dat een predikant bij mensen op bezoek gaat. Heel ouderwets: dominees doen nog aan huisbezoek. Als dorpsdominee in Rotterdam probeer ik bij iedereen in mijn wijk langs te gaan. Dat kan eens per week zijn (zorgelijke categorie) of eens in de vier jaar. Maar ergens daar tussenin kunt u mij ontmoeten.

Verder leiden predikanten gesprekskringen. Tegenwoordig iets minder dan vroeger, maar ik zou zomaar vermoeden dat uw twee predikanten tenminste 15 gesprekskringen begeleiden. Mooie bijeenkomsten van groepen die gezamenlijk willen nadenken en spreken over het geloof.

Tenslotte zijn predikanten betrokken bij het ‘runnen’ van de kerk en het hele kerkgenootschap. Van kerkenraad tot groot moderamen, voorzitter van het convent van predikanten (nu Koen Holtzapffel, daarvoor deed ik dat), tot hoofdredacteur van AdRem (Koen deed dat een paar jaar geleden, nu doe ik dat).

Een heel afwisselend dagje in de wijngaard des Heren.

Helemaal leuk wordt het als je allerlei kleine dingen achter elkaar doet. Zo had ik vorige week een heel afwisselend dagje in de wijngaard des Heren.

Van 10.00 tot 11.00 uur was ik op bezoek bij twee gemeenteleden om hen te interviewen voor de rubriek Mijn Inspiratie van ons kerkBLAD. Let u op het kerstnummer.

Daarna spoedde ik mij naar de kerk. Daar zou een groep scholieren (het bleken twee verschillende groepen van twee scholen) in de kerk rondlopen om voor het vak CKV een werkstuk te maken. Reuze leuk om te zien waar deze jongelui op letten, als ze niets meer weten van een kerk. Goed om het uit te kunnen leggen.

Daarna verscheen Anton Dommerholt. Hij is fotograaf van het Reformatorisch Dagblad. In het kader van een interview rond de viering van 400 jaar Synode van Dordrecht zou ik op de foto gezet worden. Wat een vakman is dat toch!

Tussendoor liep ik wat rond en kwam in de kerkzaal twee oudere heren tegen,  Andries van Wijngaarden en Flip Kolet: twee gepensioneerde architecten die in hun opleiding hadden geleerd te tekenen en nu dit ambacht weer als hobby hadden opgenomen. Met groot plezier zaten ze stil te werken. Hiernaast treft u de niet onverdienstelijke resultaten aan!

Daarna had ik een overleg met André Meiresonne: tot 1 januari de communicatieman van onze gemeente. Met hem spreken leidt altijd weer tot creatieve gedachten. Lastig daarbij is wel, dat de gedachten alle kanten op gaan. Lastig om dan het werk af te krijgen! Laat ik het maar zo zeggen: creativiteit laat zich niet echt remmen!

Werken in de wijngaard is een bijzonder bevredigende bezigheid.

Tenslotte zat ik in de avond in de kerk Carnissehaven, het gebouw van de PKN-gemeente in Carnisselande, de nieuwbouwwijk in Barendrecht. Samen met collega ds. Bert de Wit hadden we de laatste avond van onze cursus over de Dordtse Leeregels. Bert was verbaasd dat Remonstranten nog zo fel kunnen zijn over wat er 400 jaar geleden gebeurd is.

Kortom, een vruchtbare, gezellige en creatieve dag, met allerhande contacten en velerlei opbrengsten. Werken in de wijngaard is een bijzonder bevredigende bezigheid. Tot zover dit inkijkje in het werk van uw dorpsdominee.