Zin van Vrijwilligerswerk

De eerste vraag die Dorine Cleton ons stelt, is: Wat is eigenlijk vrijwilligerswerk?

Uitingen van naastenliefde kunnen alle vormen aannemen: het brengen van een pannetje soep aan een zieke buur is eigenlijk ook een soort vrijwilligerswerk en in ieder geval – zeker in deze rare tijd van individualisme en eenzaamheid – enorm belangrijk.

Ik denk dat we bij vrijwilligerswerk een wat gestructureerde vorm bedoelen: als je altijd soep geeft aan alle buren, of actief ben in een organisatie, die van alles en nog wat doet voor anderen – o.a. het uitdelen van soep – zonder daar geld voor te krijgen. Het inzetten van je talent en energie voor anderen of voor een organisatie met een goed doel zonder dat je daar een tegenprestatie in geld of goederen voor verwacht.

Mooi, we hebben een definitie, maar wat is de zin, waarom doe je het?

Ik kan alleen maar voor mij zelf spreken. Mijn diepste drijfveer heb ik in mijn dagboek opgeschreven toen ik 14 was: “Ik heb zoveel liefde en warmte ontvangen, dat ik de rest van mijn leven bezig ben om het terug te geven aan de wereld”

Ik had geluk: ik ben in een warm nest geboren met talloze mensen om mij heen, die mij hielpen en stimuleerde. Én ik heb geluk, want ik ben gezegend met een hoop talent, een gezond lichaam en een hoop energie. Ik voel me gewoon niet happy als ik dat allemaal voor mij zelf hou en vanuit mijn achtergrond was het de normaalste zaak van de wereld dat ik scoutingleidster werd, actief bij de Rechtswinkel tijdens mijn studie, en later hier bij de Remonstranten; Oost-Europa (we gingen echt naar Hongarije voor kinder- en verzorgingshuizen), Diaconie, Kerkenraad, CoZa – vooral mediation in sectie Personeel), Dierenbescherming, Zuid-Hollands Landschap, buurtbemiddelaar in Rotterdam Centrum (prachtig, je komt echt achter voordeuren waar je anders nooit zou komen) en recent Voorzitter van het Platform Levensbeschouwelijke en religieuze organisaties. Altijd met mijn eigen talent en kracht.. en vaak bijlerend (ik heb wat porren en schoppen gekregen van emeritus predikant Marinus Koster; op mijn eigen verzoek tijdens KR-vergaderingen om mijn temperament in toom te houden), maar ook; je komt op plekken en leert dingen, die je anders nooit zou zien of weten.

Tijdens mijn voorzitterschap van het Platform ben ik enorm geschrokken. Ik mocht in het hart komen en kijken van groepen met een andere etnische achtergrond en ben geschrokken van de uitsluiting, de afwezigheid van aansluiting, van netwerk, van mensen in de omgeving, die jongeren een duwtje kunnen geven, kunnen helpen hun talent te gebruiken, … alles waar ik zo overvloedig mee bedeeld was (en ben).

Met een aantal andere gedreven mensen, businessmensen en van alles, oud- onderwijzeressen, coaches, … Rotterdammers met hart voor hun stad en medemens zijn we “Samen bouwen we Rotterdam” gestart. We koppelen jongeren aan Ooms en Tantes, mensen zo als u en ik, om ze zo meer kansen op studie, de juiste dingen doen, hulp bij tienerproblemen, cultuur snappen, stages en werk te geven én vragen aan het bedrijfsleven (dat ook aansluit) om als ze een Oom of Tante hebben ze het CV met die andere achternaam of uit een achterstandsmilieu niet in de prullenbak willen gooien.

Als ik hier nu toch sta: doet u mee? Als oom of tante of als bedrijf??

Want geven maakt blij!

Ik sluit af met iets wat ik zo’n jaar geleden schreef

Van geven word je blij
Liefde geven
Een plek om te leven, te groeien geven
Een ervaring
Een mogelijkheid
Een kans
Kleding of eten
Eigen kennis en kracht
Vliegen over de stad
Kijken in je ogen
Warmte delen
Nooit zal er minder zijn als je deelt
Geven vermenigvuldigd in energie
En in feite als de broden en de vissen
Delen en geven stilt honger en maakt gelukkig
Zorg dat je elke dag geeft
En je wordt gelukkig
Je zult altijd genoeg hebben
En meer ontvangen dan je ooit nodig kunt hebben!

30 oktober 2016 Dienst Anders bij de Remonstranten in Rotterdam – Arminiuskerk, Museumpark 3; thema: Vrijwilligerswerk of Geven maakt je blij.