Corona in haar context

Heeft u dat ook? Ken je dat ook? Dat er in deze coronatijd soms gedachten van eerder in ons leven opkomen?

In eerste instantie kwamen associaties met vakantie in me op, van heerlijk de ruimte en tijd hebben. Maar ook doemden meer angstige herinneringen op, van momenten in de oorlog in Nicaragua die ik meemaakte in de jaren negentig. Voedselschaarste, inflatie van 48.000 % per jaar, ontploffende granaten, dreiging van geweld, naast aardbevingen, tsunami en ander natuurgeweld. Ervaringen van me niet veilig voelen, niet weten waar ik aan toe was, zonder steun omdat ik nog haast niemand kende.

Diezelfde angst kwam opeens op nu door de coronacrisis. Zoals bij sommige ouderen angstige situaties uit de tweede wereldoorlog kunnen opkomen.

Tót er opeens een rust in me neerdaalde. Ik voelde opeens bewust hoe comfortabel ik er eigenlijk nu bijzat in mijn huis, met verwarming, voldoende voedsel, de telefoon, de social media. Met een overheid die, al zal men veel beloftes niet allemaal waar kunnen maken, toch voor ons zorgt.

Nu is er aandacht en steun van velen, ook van onze Gemeente. Na even die korte angstgolf, voel ik me dankbaar en blij in dit land te mogen zijn.

Het voelt als helend zelfs. Een oude angst die wegsmolt nu in deze veilige omgeving.

In contact deze dagen met dierbare vrienden/vriendinnen in Nederland die elders zijn geboren, zoals Iran, Syrië, Oekraïne, Georgië, Marokko, merk ik een vergelijkbaar proces op. Zij kennen de oorlog, de dreiging, de totale onzekerheid en het gevoel van totale onveiligheid. Van toen, en ook van hun familie nu! Waar behalve boetes, ook gevangenisstraf dreigt als zij durven hun huis na 18 uur te verlaten, en zonder énige steun van een overheid of beschikbaarheid van medische voorzieningen. Sommigen kijken daarom met verbazing naar hoe angstig Nederlanders nu op corona kunnen reageren.

Het doet me denken aan het verhaal dat ik aanhaal in mijn boek ‘De logica van een crisis’.

Het gaat om een boer die een prachtig paard bezat, dat opeens verdwenen was. De buurman toonde zijn medeleven, maar de boer reageert daar niet erg op. Weken later komt opeens het paard onverwachts opdagen, zelfs met een wild paard in zijn kielzog! De buurman komt langs en feliciteert de boer, maar opnieuw reageert de boer daar nauwelijks op.

De zoon van de boer probeert het wilde paard te temmen. Het paard slaat op hol, de jongeman breekt zijn heup en benen. De buurman toont zijn medeleven, maar weer reageert de boer er niet op. En toen brak de oorlog uit. Alle jongens worden opgeroepen, behalve de zoon van de boer die fysiek hiertoe niet in staat is. De buurman feliciteert de boer met de blessures van zijn zoon. En opnieuw reageert de boer er niet op…

De essentie van het verhaal is dat het altijd afhangt van de context, hoe je een situatie beoordeelt.

De boer beziet de wisselvallige en tegengestelde reacties van zijn buurman steeds over eenzelfde situatie, maar neemt het leven zoals het is, zonder oordeel.

Sylvia I. Saakes

Wilt u reageren op het artikel? Dat kan hier.

Het boek ‘De logica van een crisis’ (2011) is niet meer in de boekhandel verkrijgbaar, nog wel op internet, zowel nieuw als tweedehands.