In Memoriam Nelleke Bakker-Leentvaar

Op 11 juni 2024 overleed op 88-jarige leeftijd Nelleke Bakker-Leentvaar.

Geboren Rotterdamse woonde ze lange tijd met haar man Rob in Krimpen a/d IJssel. Ze was lerares Nederlands, conrector en actief, ook internationaal, voor de Soroptimisten. Rond het jaar 2000 was Nelleke een paar jaar voorzitter van onze kerkenraad.

 Graag deel ik twee persoonlijke herinneringen.

Het is al weer lang geleden dat ik Nelleke voor het eerst ontmoette. Ze was toen voorzitter van de kerkenraad en ik werd beroepen als predikant naar Rotterdam. Nelleke organiseerde direct een borrel thuis om mij nader te laten kennis maken met de kerkenraad. Haar man Rob leefde nog, maar zou niet lang nadien overlijden. Het was voor mij de kennismaking met een op en top remonstrantse dame. Enthousiast, gastvrij, met een brede belangstelling en kennis betrokken op medemens en maatschappij, gezellig en iemand die nooit te beroerd was om de handen uit de mouwen te steken. Actief op heel veel fronten met een opgeruimd gemoed.

Een episode uit die beginperiode herinner ik me nog heel goed. Het was de tijd dat de remonstrantse gemeente moest beslissen om het kerkgebouw aan de Westersingel over te dragen aan een nieuw op te richten stichting die later de naam Arminius zou krijgen. Die stichting moest het gebouw gaan renoveren en exploiteren en een cultureel programma gaan opzetten. Het was de enige mogelijkheid voor de geloofsgemeenschap om in het gebouw te blijven kerken. De meningen waren zeer verdeeld in de kerkenraad, de emoties liepen soms hoog op. Nelleke moest de boel bij elkaar zien te houden door met rechte rug voor te zitten, door naar iedereen te luisteren maar ook het doel voor ogen te houden en de koers te bewaken. Onvermoeibaar deed ze dat. Het is Nelleke glansrijk gelukt om de beslissing in zo groot mogelijke consensus te nemen en sedertdien heb ik altijd grote bewondering voor Nelleke gekoesterd.

Helaas moest ze het voorzitterschap voortijdig overdragen vanwege de ziekte van Rob, maar ze bleef actief. Als contactlid, in de gezellige kring Krimpen, in een literatuurkring, bij de viering van 375 jaar remonstrantse gemeente Rotterdam en wat niet al. Heel terecht heeft ze voor haar niet aflatende betrokkenheid bij mens en maatschappij een Koninklijke Onderscheiding ontvangen in haar woonplaats Krimpen. Het werk voor de remonstranten was daarvan een niet onbelangrijk onderdeel. We zijn Nelleke als gemeente heel veel dank verschuldigd en die wil ik hier graag nog eens namens de gemeente uitspreken.

Een tweede herinnering: We hadden in 2007 als jaarthema ‘Teksten van mijn leven’. Is er een tekst die jou heel erg aanspreekt? Die al jaren met je mee gaat? We vroegen het diverse gemeenteleden. Nelleke wist er wel raad mee als docent Nederlands. Ze koos een tekst van Hella Haasse uit die dikke roman Woud der Verwachting over Charles van Orleans.

Nelleke lichtte die gekozen tekst zelf toe en vertrouwde de tekst toe aan het papier. Je herkent Nellekes doceerkwaliteiten , maar ook nog wat anders. Wat trof Nelleke het meest? De volgende zin die Charles van zijn aanstaande te horen krijgt: Wie zelfzuchtig is, liefde alleen ontvangt maar niet geeft, wie diegene die aanklopt geen toegang verleent, die voelt zich bedrukt en wordt gekweld door bittere gedachten.

Dat Nelleke deze passage uitlichtte zegt alles over Nelleke. Zij had geleerd om niet zelfzuchtig te zijn, om niet alleen te ontvangen maar ook te geven, om diegene die aanklopte juist alle toegang te verlenen. In die zin is ze denk ik een voorbeeld voor ons allen geweest. Dat zij in herinnering mag blijven van onze geloofsgemeenschap. 

Koen Holtzapffel