Dorre doodsbeenderen als teken van nieuw leven
Geschreven door Tjaard Barnard
Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar, dit jaar 20 november, gedenken we de overleden gemeenteleden. Tjaard Barnard stond in zijn preek stil bij de dorre doodsbeenderen van Ezechiel. Oorspronkelijk een bemoediging in de ballingschap, later een beeld van opstanding van doden.
Het probleem met dit beeld van opstanding en met elk beeld daarbij is dat de verhalen te concreet en daarmee ongeloofwaardig worden. Als er iets na dit leven is, zal dit zo anders zijn dan we ons kunnen voorstellen, dat we er nu eigenlijk geen beeld van kunnen vormen.
Slechts het gevoel dat we nu gedragen worden door een eeuwige kracht is ons gegeven. Daarbij kunnen we hopen dat die kracht zo groot is, dat die ons ook over de grens van dood en leven heen zal vasthouden.
De hele tekst van de dienst is via onderstaande link te lezen.
