Geestverruimende waar

Onze prachtige Arminiuskerk staat midden in de stad. Dat heeft zijn charmes. Veel mensen bezoeken ons bij onze zondagmiddagopenstellingen. Eerstvolgende keer is op zondag 9 september, de Open Monumentendag. Komt u eens kijken.

Soms is het ook lastiger. Zo wordt het pleintje voor de kerk regelmatig gebruikt door drugsrunners. Dan staat het vol met oude lijken van auto’s van jongelui die hun rotzooi willen verkopen. Die lui geven overlast. Ze sloopten het paaltje waarmee het terrein voor onbevoegden werd afgesloten. Inmiddels is het hersteld en heeft de Stichting Arminius een zero tolerance beleid afgesproken met de politie. Verdachte auto’s die er toch staan, worden weggesleept. Zonder aanziens des persoons!

En dat hebben we geweten. Want zo waren André Meiresonne (medewerker communicatie) en ik afgelopen dinsdag hard aan het werk op het kerkkantoor. Ik had mijn zeven jaar oude Twingo strak in de hoek gezet, tegen Van Lanschot aan, en André had zijn auto er precies voor gezet. We moesten wat ruimte overlaten, want in de middag was er een afscheidsdienst in de kerk, dus de rouwauto’s moesten er kunnen staan.

Nu zei ik al, dat men erg gespitst is op oude auto’s. Zo werd, geheel ten onrechte, de fantastische youngtimer van André gespot. Een zeer fraaie Peugeot 205 Génération. Dat wordt een klassieker! We waren klaar met ons werk en ik kwam naar de kerkzaal om me voor te bereiden op de dienst. Ik sprak met de koster, terwijl we uitkeken over het voorpleintje. Twee agenten liepen om de auto’s heen en de koster vertelde het verhaal over de drugsauto’s en dat deze auto’s weggesleept zouden worden. Gelukkig lukte het me nog net op tijd om de agenten te overtuigen van de rechtmatigheid van onze aanwezigheid op het plein.

Opvallend was wel dat het de medewerkers van Arminius nooit opgevallen was, dat mijn witte Twingo al zeven jaar met enige regelmaat op het pleintje staat. Ik kan misschien in het vervolg beter komen met mijn midlifecrisis-wagen, mijn Nissan Figaro, maar dit geheel terzijde. 

Voor mij in elk geval aanleiding om een vrolijk bericht op Facebook te zetten. Al een paar jaar ben ik druk bezig om op deze manier belangstelling voor de gemeente te genereren. We hebben inmiddels meer dan 1000 volgers. Dat is meer dan alle remonstrantse gemeenten bij elkaar.

En hoe grappig: we worden ook nog gevolgd door het Algemeen Dagblad. Daar verscheen een dag later mijn vrolijke citaat. Nu weet heel Rotterdam dat je voor werkelijk geestverruimende waar niet terecht moet bij die drugsrunners in oude auto’s, maar bij dominee Barnard! Het is maar dat u het weet.